ชางโฮเกิดเมื่อ พ.ศ. 2421 ใกล้กับกรุงเปียงยาง เขาเรียนในโรงเรียนมิชชันนารีที่โซลก่อนจะหันไปนับถือศาสนาคริสต์ เขาไปศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกาใน พ.ศ. 2445 และกลับมายังเกาหลีใน พ.ศ. 2450 ชางโฮได้พยายามรณรงค์ให้ประชาชนเกิดความรักชาติ จัดตั้งสมาคมประชาชนใหม่ (Sinminhoe) ตั้งโรงเรียนแตซองเพื่อสอนเยาวชนเกี่ยวกับชาตินิยมและวัฒนธรรมเกาหลี เมื่อญี่ปุ่นเข้ายึดครองเกาหลีใน พ.ศ. 2453 ญี่ปุ่นได้ควบคุมเกาหลีอย่างเข้มงวด และปราบปรามการเดินขบวนเรียกร้องเอกราชรวมทั้งสมาคมประชาชนใหม่ด้วย ชางโฮได้หลบหนีไปสหรัฐและตั้งสมาคมแห่งชาติซึ่งเป็นที่รวมขแงนักชาตินิยมเกาหลีที่นิยมตะวันตก

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 นักชาตินิยมเกาหลีได้ขอความช่วยเหลือจากตะวันตกเพื่อต่อต้านญี่ปุ่น การต่อต้านเริ่มขึ้นเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2461 โดยนักศึกษาเกาหลีในญี่ปุ่นชุมนุมกันที่กรุงโตเกียวเพื่อเรียกร้องเอกราช และจัดการเดินขบวนเพื่อเรียกร้องเอกราชทั้งในและนอกประเทศเมื่อวันที่ 1 มีนาคม ญี่ปุ่นได้ปราบปรามผู้ชุมนุมประท้วงอย่างรุนแรง

ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2462 รี ซิงมันและอัน ชางโฮซึ่งเป็นผู้นำสำคัญในการต่อต้านญี่ปุ่นได้ประชุมกันที่เซี่ยงไฮ้ ประเทศจีนและจัดตั้งรัฐบาลเกาหลีชั่วคราวขึ้น โดยอัน ชางโฮได้เป็นรักษาการณ์นายกรัฐมนตรี แต่การจัดตั้งรัฐบาลช่วคราวนี้ไม่ได้ผลนัก เกิดความขัดแย้งภายในจนต้องสลายตัวไป อัน ชางโฮที่ต้องการปลดปล่อยชาติแบบค่อยเป็นค่อยไปได้ไปจัดตั้งสมาคมคุงมินโฮที่สหรัฐเมื่อพ.ศ. 2468 ต่อมา ใน พ.ศ. 2471 ชางโฮร่วมมือกับคิม กุจัดตั้งพรรคเอกราชเกาหลี เขาถูกญี่ปุ่นจับได้เมื่อ พ.ศ. 2475 ระหว่างลอบเข้าไปวางระเบิดการเดินขบวนฉลองชัยชนะของญี่ปุ่นที่เซี่ยงไฮ้ จึงถูกตัดสินจำคุกจนเสียชีวิตในคุกเมื่อ พ.ศ. 2481 รวมอายุได้ 59 ปี